Logistiek in de voeding: traceerbaarheid, duurzaamheid, digitalisering

Traceerbaarheid

De vraag naar voedselveiligheid heeft de sector gedwongen zijn systemen voor traceerbaarheid te moderniseren. Door de technologische vooruitgang is de supply chain van de voedingsindustrie nu transparanter dan ooit tevoren. Van robots in magazijnen tot geautomatiseerde verzending en tracking, de technologie zorgt voor een steeds grotere zichtbaarheid die steeds belangrijker wordt om de kwaliteit in de supply chain te garanderen.

End-to-end zichtbaarheid en het volgen van producten van grondstof tot eindproduct maakt het mogelijk om knelpunten in de keten te isoleren, maar verbetert ook de opslag en verzendingen.

In het geval van gekoelde en diepgevroren producten worden de nieuwste ontwikkelingen toegepast door de geavanceerde ketens voor de temperatuurregistratie en -opvolging, met behulp van technologieën zoals IoT. De voortuitzichten op middellange termijn maken het mogelijk om de uitbreiding van deze nieuwe technologieën te overwegen.

Duurzaamheid

Een andere uitdaging voor de sector is de vervanging van het lineaire productieconcept, dat bestaat uit de productie, het gebruik en het afval, door een duurzaam en concurrerend systeem waarin efficiënt gebruik wordt gemaakt van grondstoffen. Door een nieuw model te creëren dat het mogelijk maakt de productiecyclus te sluiten. Door het afval een bestemming te geven en het om te zetten in waardevolle producten, kan worden voldaan aan de groeiende vraag naar een circulair economisch model dat duurzamer is en het milieu respecteert.

Laten we niet vergeten dat duurzaamheid niet langer een marketinginstrument is voor een specifiek publiek, maar zich elke dag uitbreidt naar bredere sectoren en dat de deur naar de wettelijke regeling ervan open staat.

Lees ook: Logistiek in de voeding: zich aanpassen aan de nieuwe eisen van de consument

Digitalisering

De digitalisering brengt vandaag duidelijke concurrentievoordelen met zich mee, maar morgen is het geen keuze meer, maar een vereiste. Bedrijven die het nu toepassen kunnen het goed of minder goed doen, maar bedrijven die dat niet doen, zullen binnen zeer korte tijd gewoon uit de markt zijn. Sneller dan ze denken.

De digitale transformatie van bedrijven vereist de inzet van zowel managers als medewerkers om de noodzakelijke culturele en organisatorische veranderingen aan te pakken. Dit is geen gemakkelijke opgave. Onder de belangrijkste belemmeringen voor de digitalisering zijn er drie factoren:

• Ten eerste de kosten, aangezien ongeveer 65% van de bedrijven dit als belangrijkste reden ziet om een dergelijke verandering niet in gang te zetten.
• Ten tweede, de techniek of het gebrek aan competentie, zowel intern als extern (leveranciers van goederen en diensten),
• Tot slot, de normale weerstand tegen verandering binnen het bedrijf.

IoT en Big Data profileren zich als het nieuwe universum van de industrie 4.0, zoals het ons ook onmogelijk leek om te reizen met een GPS op de telefoon of om ermee te winkelen. Het zou nooit gebeuren, werd gezegd, en vandaag de dag is het normaal. Wat de voedselveiligheid betreft, zal de industrie 4.0 betekenen dat er indicatoren komen met volledig nieuwe gegevensbronnen, zowel voor de kwaliteitscontrole als voor het voorkomen van storingen, en – heel belangrijk – met nieuwe algoritmen die het voorspellende onderhoud van de apparatuur en de voorspelling van de vraag zelf verbeteren, waardoor het mogelijk wordt om automatisch en in real time beslissingen te nemen.

Voorspellende analyse is zonder twijfel de technologische functionaliteit die naar verwachting de volgende grote vooruitgang zal zijn die wordt toegepast op commerciële intelligentie in de supply chain. De verwachtingen zijn natuurlijk belangrijk, van de nauwkeurigheid van de prognose, de optimalisatie van het transport, de absolute traceerbaarheid van de producten en het efficiënte beheer van de altijd oncomfortabele en dure retouren. Laten we niet vergeten dat een derde van het wereldwijd geproduceerde voedsel wordt verspild, hetzij in slechte staat tijdens het transport, hetzij weggegooid door de consument. Deze afvalberg heeft ook een aanzienlijke invloed op het milieu. Volgens de FAO (Food and Agriculture Organization, Voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties) is de ecologische voetafdruk van voedselafval verantwoordelijk voor ongeveer 7% van de totale wereldwijde uitstoot.